Studyholic

(Από τα κείμενα των Αρχαίων της Β΄ Γυμνασίου) 1η ενότητα: εἰργάζετο: εργάτης, εργασία, εργατικός, εργασιομανής ἐπειράτο: πείραμα, πείρα, πειρασμός ῥυθμίζειν: ρυθμός, ρυθμιστής, ρυθμιστικός, ρύθμιση, μεταρρύθμιση, διαρρύθμιση ἐπείθετο: πειθώ, πειστικός, πειστήριο, πεποίθηση ἤγαγε: αγωγή, αγωγός, παραγωγός, καταγωγή, παιδαγωγός κατηγόρησε: κατήγορος, κατηγορία, κατηγόρημα, κατηγορηματικός ἀποθνήσκοντα: θάνατος, θανατικό, θανατηφόρος, αθάνατος ἀφαιρῶ: αίρεση, αφαίρεση, εξαίρεση, προαίρεση, αναίρεση, υπεξαίρεση ἀποφαινόμενος: φανερός, φάση, αφασία, απόφαση, πρόφαση 2η ενότητα:  προσφερόμενος: φόρος, φορά, διαφορά, μεταφορά, προφορά, αναφορά ἐβουλεύετο: βουλή, βουλευτής, βουλευτικός ἐκπέμπει: πομπή, εκπομπή, παραπομπή, αποπομπή λέγειν: λέξη, λεξικό, λεξιλόγιο, λόγιος, αντίλογος, πρόλογος, διάλογος διαφθεῖραι: φθορά, διαφθορά, φθαρτός δεξάμενος: διαδοχή, παραδοχή, υποδοχή, δεξίωση, αδέξιος, διάδοχος άναχθέντας: βλ. ἤγαγε 3η ενότητα:  ἐκβάλλοι: βέλος, αποβάλλ

Τρόποι Ανάπτυξης Παραγράφου  4. Σύγκριση / Αντίθεση   Σε αυτόν τον τρόπο ανάπτυξης αντιπαραβάλλονται και συγκρίνονται δύο δεδομένα (ομοιότητες και διαφορές). Αρχικά παρουσιάζεται το ένα μέλος της σύγκρισης και στη συνέχεια το άλλο. Λέξεις που πιθανότατα χρησιμοποιούνται είναι οι "αλλά, όμως, ωστόσο, αντίθετα, από τη μία..από την άλλη".  Σύγκριση / Αντίθεση  Η τεχνολογία ενώνει, αλλά και αποξενώνει τους ανθρώπους. Από τη μία, η τεχνολογία έφερε πιο κοντά τους ανθρώπους μέσα από τις εφαρμογές που προσφέρει. Από την άλλη, οι άνθρωποι λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας αποξενώνονται περισσότερο εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού ζωής που έχουν υιοθετήσει.  5. Αίτιο-αποτέλεσμα  Σε αυτή την περίπτωση εντοπίζεται στη θεματική πρόταση της παραγράφου το αίτιο και στις λεπτομέρειες της παραγράφου το αποτέλεσμα αυτού (ή αντιστρόφως). Λέξεις που πιθανότατα χρησιμοποιούνται είναι οι "ως αποτέλεσμα, συνεπώς, άρα, επομένως". Αίτιο-αποτέλεσμα  Στις

Προσωπικές Αντωνυμίες   Προσωπικές αντωνυμίες Τις χρησιμοποιούμε αντί για ονόματα, για να δείξουμε σε ποιον αναφερόμαστε.  Π.χ.: - Ποιον ζητάς; - Εσένα. Να πάει αυτός, όχι εγώ! Με πήρε τηλέφωνο η Μαρία. Ενικός Αριθμός α’ προσ. β’ προσ. γ’ προσ. εγώ εσύ αυτός, -ή, -ό εμένα εσένα αυτού, αυτής, αυτόν,- ήν, -ό (μου, με) (σου, σε) (τος, τη, το, του, της, τον, την) Πληθυντικός Αριθμός α’ προσ. β’ προσ. γ’ προσ. εμείς εσείς αυτοί, -ές, -α εμάς εσάς αυτών, αυτούς, αυτές (μας) (σας) (τοι, τες, τα, τους, τις ) Οι προσωπικές αντωνυμίες σχηματίζουν δύο τύπους:  τους  δυνατούς  και τους  αδύνατους .  Αδύνατοι είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις (π.χ.: μου, σου, του …). Όλοι οι άλλοι αποτελούν τους δυνατούς τύπους. Προσοχή : Για τις αντωνυμίες « τον » και « αυτόν » ο κανόνας του τελικού -ν- δεν ισχύει.  (Π.χ.: Αυτόν ζητάω) Διάκριση Προσωπικών Αντωνυμιών - Οριστικών Άρθρων Θα π

Τρόποι Ανάπτυξης Παραγράφου 1. Ορισμός Στη θεματική περίοδο ορίζεται η (οριστέα) έννοια.  Ο ορισμός της έννοιας ξεκινά από την ένταξη της στο γένος, δηλαδή το πλησιέστερο σύνολο στο οποίο ανήκει. Για να ολοκληρωθεί ο ορισμός δίνουμε και την ειδοποιό διαφορά, δηλαδή το γνώρισμα που την ξεχωρίζει από τα άλλα είδη του ίδιου γένους.     Ορισμός το  σχολείο  είναι εκπαιδευτικό ίδρυμα σχεδιασμένο να ενθαρρύνει τους μαθητές να μαθαίνουν υπό την καθοδήγηση των δασκάλων.       2. Διαίρεση Στη θεματική πρόταση διακρίνουμε τη διαιρετέα έννοια , η οποία γίνεται με βάση κάποιο κριτήριο. Ένας εύκολος τρόπος για να καταλάβουμε τον συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης παραγράφου είναι να  αναλύσουμε το όλο ( γένος ) σε μέρη ( είδη ) με κάποιο βασικό γνώρισμα (τη  διαιρετική βάση ). Τέλος, στις λεπτομέρειες σχολιάζονται όλα τα είδη που δηλώνονται στη θεματική πρόταση. Διαίρεση Τα κινητά τηλέφωνα σήμερα έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά από τα πρώτα που βγήκαν στην αγορά. Ε

Α’ ΚΛΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ Στα πρωτόκλιτα ουσιαστικά: 1) οι καταλήξεις του πληθυντικού (και του δυϊκού) των αρσενικών και των θηλυκών είναι οι ίδιες· 2) το α στην κατάληξη -ας (σε οποιαδήποτε πτώση) είναι πάντοτε μακρόχρονο: ὁ Αἰνείᾱς, τῆς χώρᾱς, τοὺς στρατιώτᾱς (μακρόχρονη είναι και η κατάληξη α του δυϊκού: τὼ Ἀτρείδᾱ). 3) η γενική του πληθ. τονίζεται στη λήγουσα και παίρνει περισπωμένη: τῶν νεανιῶν, τῶν θαλασσῶν. Βλ. και § 39, 1, 2 και 3. Αλλά οἱ ἐτησίαι (= μελτέμια· πβ. § 83, 2, α), τῶν ἐτησίων. Από τα πρωτόκλιτα αρσενικά σε -ης σχηματίζουν την κλητική του ενικού σε -ᾱ και όχι σε -η: α) τα εθνικά: ὦ Πέρσᾰ, ὦ Σκύθᾰ. β) όσα λήγουν σε -της και τα σύνθετα (με β΄ συνθ. ρήμα) σε -άρχης, -μέτρης, -πώλης, -τρίβης, -ώνης κτλ.: ὦ στρατιῶτα, ὦ γυμνασιάρχα, ὦ βιβλιοπῶλα, ὦ παιδοτρίβα, ὦ τελῶνα. Στα πρωτόκλιτα θηλυκά που λήγουν σε -α: 1) αν πριν από την κατάληξη α υπάρχει σύμφωνο (εκτός από το ρ) , τότε το α αυτό λέγεται μη καθαρό, είναι κανονικά βραχύχ

Μέση Φωνή: λύομαι Ε ν ε σ τ ώ τ. Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική Απαρέμφατο Μετοχή λύομαι λύῃ λύεται λυόμεθα λύεσθε λύονται λύωμαι λύ ῃ λύηται λυώμεθα λύησθε λύωνται λυοίμην λύοιο λύοιτο λυοίμεθα λύοισθε λύοιντο -- λύου λυέσθω -- λύεσθε λυέσθων ή λυέσθωσαν λύεσθαι λυόμενος λυομένη λυόμενον Π α ρ α τ α τ. Οριστική -- -- -- -- -- ἐλυόμην ἐλύου ἐλύετο ἐλυόμεθα ἐλύεσθε ἐλύοντο Μ έ λ λ ο ν τ α ς Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική Απαρέμφατο Μετοχή λύσομαι λύσῃ λύσεται λυσόμεθα λύσεσθε λύσονται λυσοίμην λύσοιο λύσοιτο λυσοίμεθα λύσοισθε λύσοιντο λύσεσθαι λυσόμενος λυσομένη λυσόμενον Α ό ρ ι σ τ ο ς Οριστική