Studyholic

Προσωπικές Αντωνυμίες   Προσωπικές αντωνυμίες Τις χρησιμοποιούμε αντί για ονόματα, για να δείξουμε σε ποιον αναφερόμαστε.  Π.χ.: - Ποιον ζητάς; - Εσένα. Να πάει αυτός, όχι εγώ! Με πήρε τηλέφωνο η Μαρία. Ενικός Αριθμός α’ προσ. β’ προσ. γ’ προσ. εγώ εσύ αυτός, -ή, -ό εμένα εσένα αυτού, αυτής, αυτόν,- ήν, -ό (μου, με) (σου, σε) (τος, τη, το, του, της, τον, την) Πληθυντικός Αριθμός α’ προσ. β’ προσ. γ’ προσ. εμείς εσείς αυτοί, -ές, -α εμάς εσάς αυτών, αυτούς, αυτές (μας) (σας) (τοι, τες, τα, τους, τις ) Οι προσωπικές αντωνυμίες σχηματίζουν δύο τύπους:  τους  δυνατούς  και τους  αδύνατους .  Αδύνατοι είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις (π.χ.: μου, σου, του …). Όλοι οι άλλοι αποτελούν τους δυνατούς τύπους. Προσοχή : Για τις αντωνυμίες « τον » και « αυτόν » ο κανόνας του τελικού -ν- δεν ισχύει.  (Π.χ.: Αυτόν ζητάω) Διάκριση Προσωπικών...

Λεξιλόγιο 1ης-7ης ενότητας  από το βιβλίο των Αρχαίων της Β΄ Γυμνασίου 1η ενότητα ἄγω=φέρνω, οδηγώ ἀποθνήσκω=πεθαίνω ἀφαιρῶ=αποκόπτω, αφαιρώ ἀποφαίνομαι=διατυπώνω κρίσεις φωρῶμαι=συλλαμβάνομαι επ' αυτοφώρω εἰργάζομαι=εργάζομαι πειρῶμαι=προσπαθώ αἰτῶ=ζητώ ἀμφότερος=άλλος φημὶ=λέω, υποστηρίζω φύομαι=φυτρώνω ἱδίων=ίδιος ἀλλότριος, -ία, -ον=άλλος, -η, -ο φωράομαι=συλλαμβάνομαι ἕτερος, -α, -ον=άλλος, -η, -ο 2η ενότητα βουλεύομαι=σκέφτομαι, σχεδιάζω ἀποδιδράσκω=δραπετεύω ἀνάγομαι=αποπλέω αἰγιαλός=γιαλός κελεύω=διατάζω αἱροῦμαι=παίρνω μέρος κάποιου, προτιμώ ἀποδιδράσκω=δραπετεύω διακελεύομαι=συμβουλεύω ταράττομαι=ταράζομαι ἥδομαι=ευχαριστιέμαι ἑκφέρω=λέω, ή δίνω διαταγή=κελεύω ἀνάγομαι=αποπλέω, φεύγω με το καράβι 3η ενότητα ἐκβάλλω=αποβάλλω ἀχρειοῦμαι=αχρηστεύομαι δεῖ, χρη=πρέπει 5η ενότητα κοινωνῶ=μοιράζομαι πλημμελῶ=διαπράττω έγκλημα, έγκλημα=πλημμέλημα φθείρω=διαφθείρω, καταστρέφω οἶδα=γνωρίζω 7η ενότητα ἐπίσταμαι=γνωρίζω καλά φείδομ...

Προτάσεις βιβλίων για εφήβους 1. Νινέτ, Ζωρζ Σαρή Υπόθεση:  Μήπως ο καθένας μας δε θα ήθελε να ζήσει στην Κωνσταντινούπολη, στην Οδησσό, στην Αθήνα, στο Παρίσι, η στο Σαιν Λουί της Σενεγάλης; Ποιος δε θα ζήλευε τη Νινέτ, που έζησε σε τόσα μέρη; Η Νινέτ, κορίτσι ατίθασο και γεμάτο ερωτήματα, μοιάζει να έχει "σηκώσει μπαϊράκι" από τη στιγμή σχεδόν που γεννήθηκε. Τι ψάχνει να βρει στις πόλεις και στις χώρες όπου έζησε; Τι είναι εκείνο που κάνει τις αδερφές της να τη θαυμάζουν, τις θείες της ν' απορούν, τους φίλους της να στέκουν αμήχανοι μπροστά της; Το μυστικό της Νινέτ θα μας αποκαλυφθεί άραγε; 2. Ο Μάγκας,  Πηνελόπη Δέλτα Υπόθεση:  Το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα " Μάγκας " εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1935. Ένα σκυλί «με καλή ανατροφή» μεταφέρει στον αναγνώστη τις προσωπικές απόψεις του για την οικογένεια που τον έχει, για τον κόσμο των ζώων με τα οποία συνυπάρχει, για την ευρύτερη κοινωνία της Αλεξάνδρειας της Αιγύ...

Τρόποι Ανάπτυξης Παραγράφου 1. Ορισμός Στη θεματική περίοδο ορίζεται η (οριστέα) έννοια.  Ο ορισμός της έννοιας ξεκινά από την ένταξη της στο γένος, δηλαδή το πλησιέστερο σύνολο στο οποίο ανήκει. Για να ολοκληρωθεί ο ορισμός δίνουμε και την ειδοποιό διαφορά, δηλαδή το γνώρισμα που την ξεχωρίζει από τα άλλα είδη του ίδιου γένους.     Ορισμός το  σχολείο  είναι εκπαιδευτικό ίδρυμα σχεδιασμένο να ενθαρρύνει τους μαθητές να μαθαίνουν υπό την καθοδήγηση των δασκάλων.       2. Διαίρεση Στη θεματική πρόταση διακρίνουμε τη διαιρετέα έννοια , η οποία γίνεται με βάση κάποιο κριτήριο. Ένας εύκολος τρόπος για να καταλάβουμε τον συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης παραγράφου είναι να  αναλύσουμε το όλο ( γένος ) σε μέρη ( είδη ) με κάποιο βασικό γνώρισμα (τη  διαιρετική βάση ). Τέλος, στις λεπτομέρειες σχολιάζονται όλα τα είδη που δηλώνονται στη θεματική πρόταση. Διαίρεση Τα κινητά τηλέφωνα σήμερα έ...

Α’ ΚΛΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ Στα πρωτόκλιτα ουσιαστικά: 1) οι καταλήξεις του πληθυντικού (και του δυϊκού) των αρσενικών και των θηλυκών είναι οι ίδιες· 2) το α στην κατάληξη -ας (σε οποιαδήποτε πτώση) είναι πάντοτε μακρόχρονο: ὁ Αἰνείᾱς, τῆς χώρᾱς, τοὺς στρατιώτᾱς (μακρόχρονη είναι και η κατάληξη α του δυϊκού: τὼ Ἀτρείδᾱ). 3) η γενική του πληθ. τονίζεται στη λήγουσα και παίρνει περισπωμένη: τῶν νεανιῶν, τῶν θαλασσῶν. Βλ. και § 39, 1, 2 και 3. Αλλά οἱ ἐτησίαι (= μελτέμια· πβ. § 83, 2, α), τῶν ἐτησίων. Από τα πρωτόκλιτα αρσενικά σε -ης σχηματίζουν την κλητική του ενικού σε -ᾱ και όχι σε -η: α) τα εθνικά: ὦ Πέρσᾰ, ὦ Σκύθᾰ. β) όσα λήγουν σε -της και τα σύνθετα (με β΄ συνθ. ρήμα) σε -άρχης, -μέτρης, -πώλης, -τρίβης, -ώνης κτλ.: ὦ στρατιῶτα, ὦ γυμνασιάρχα, ὦ βιβλιοπῶλα, ὦ παιδοτρίβα, ὦ τελῶνα. Στα πρωτόκλιτα θηλυκά που λήγουν σε -α: 1) αν πριν από την κατάληξη α υπάρχει σύμφωνο (εκτός από το ρ) , τότε το α αυτό λέγεται μη καθαρό, είναι κανονικά βραχύχ...

Β΄ ΚΛΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Προσοχή! Η Β΄ ΚΛΙΣΗ έχει καταλήξεις -ος (για αρσενικά και θηλυκά) και -ον (για τα ουδέτερα).  Η Β΄ ΚΛΙΣΗ έχει ουδέτερα ουσιαστικά σε αντίθεση με την Α΄ ΚΛΙΣΗ που έχει μόνο αρσενικά και θηλυκά. Όταν καλούμαστε να αναγνωρίσουμε σε ποια κλίση ανήκει το ουσιαστικό, πρέπει να παρατηρήσουμε την κατάληξή του. Αν περιέχει το γράμμα -ο- τότε εντάσσεται στη Β΄ ΚΛΙΣΗ.  Για να μάθουμε πιο εύκολα πως κλίνεται η Β΄ ΚΛΙΣΗ, μπορούμε να μάθουμε ένα ουσιαστικό που ανήκει σε αυτήν, π.χ.  ὁ   ἄνθρωπος. Έτσι κάθε φορά που θα πρέπει να κλίνουμε ένα ουσιαστικό, θα φέρνουμε στο νου μας αυτό που μάθαμε και θα το προσαρμόζουμε σ' αυτό.                                                                            ...

Μέση Φωνή: λύομαι Ε ν ε σ τ ώ τ. Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική Απαρέμφατο Μετοχή λύομαι λύῃ λύεται λυόμεθα λύεσθε λύονται λύωμαι λύ ῃ λύηται λυώμεθα λύησθε λύωνται λυοίμην λύοιο λύοιτο λυοίμεθα λύοισθε λύοιντο -- λύου λυέσθω -- λύεσθε λυέσθων ή λυέσθωσαν λύεσθαι λυόμενος λυομένη λυόμενον Π α ρ α τ α τ. Οριστική -- -- -- -- -- ἐλυόμην ἐλύου ἐλύετο ἐλυόμεθα ἐλύεσθε ἐλύοντο Μ έ λ λ ο ν τ α ς Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική Απαρέμφατο Μετοχή λύσομαι λύσῃ λύσεται λυσόμεθα λύσεσθε λύσονται λυσοίμην λύσοιο λύσοιτο λυσοίμεθα λύσοισθε λύσοιντο λύσεσθαι λυσόμενος λυσομένη λυσόμενον Α ό ρ ι σ τ ο ς Οριστική ...