Λατινικά: Κείμενο 5. Ένας "Λάτρης" του Βιργιλίου

 Ε Ν Α Σ « Λ Α Τ Ρ Η Σ » Τ Ο Υ  Β Ι Ρ Γ Ι Λ Ι Ο Υ 

Ο Σίλιος Ιταλικός (SiliusItalicus, 26-101 μ.Χ.) ήταν επικός ποιητής. Συνέθεσε το μεγαλύτερο σωζόμενο ρωμαϊκό έπος με τον τίτλο «Punica» και με θέμα τον Β' Καρχηδονιακό πόλεμο. Η ποιότητα του έργου όμως δε συμβαδίζει με την έκτασή του. Υπήρξε φανατικός θαυμαστής του Βιργιλίου, τον οποίο λάτρεψε κυριολεκτικά: συγκέντρωνε εικόνες του· αγόρασε και ανακαίνισε το μνημείο του ποιητή στη Νεάπολη και το επισκεπτόταν όπως ένα ναό· τιμούσε, τέλος, τα γενέθλιά του με θρησκευτική κατάνυξη.

Silius Italicus, poēta epicus, vir clarus erat. XVII (septendecim) libri eius de bello Punico secundo pulchri sunt. Ultimis annisvitae suae in Campaniā se tenēbat. Multos in illis locis agros possidēbat. Silius animum tenerum habēbat. Gloriae Vergili studēbat ingeniumque eiusfovēbat. Eum ut puer magistrum honorābat. Monumentum eius, quod Neapoliiacēbat, pro templo habēbat.

Μετάφραση 

Ο Σίλιος Ιταλικός, επικός ποιητής, ήταν άνδρας ένδοξος. Τα δεκαεφτά βιβλία του για το δεύτερο Καρχηδονιακό πόλεμο είναι όμορφα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του παρέμενε στην Καμπανία. Σε κείνους τους τόπους κατείχε πολλά αγροκτήματα. Ο Σίλιος είχε ευαίσθητη ψυχή. Επιδίωκε (να φθάσει) τη δόξα του Βιργιλίου και περιέβαλλε με αγάπη το πνεύμα του. Τον τιμούσε όπως ο μαθητής το δάσκαλο. Το μνημείο του, που βρισκόταν στην Νεάπολη, το θεωρούσε σαν ναό.

Ροδαμάνθη Σοφικίτου, Φιλόλογος