ΠΙΘΑΝΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

Ενωμένη ή χωριστή γραφή; 

Μερικές λέξεις στα νέα ελληνικά γίνονται αισθητές ως μία, χωρίς να γίνεται ευδιάκριτο αν έχει συντελεστεί σύνθεση ή αν πρόκειται για μία φραστική λέξη. Έτσι, πρέπει να έχουμε στο νου μας τα εξής: 

1. Οι ξένες λέξεις είναι πολύ πιθανό να γράφονται με ενωτικό και τόνο στο β΄ μέρος της λέξης (π.χ. νοκ-άουτ) ή χωρίς ενωτικό (π.χ. πικάπ). Στην τελευταία περίπτωση ο τόνος ενδέχεται να είναι στη λήγουσα.

2. Μερικές λέξεις λόγω μεγέθους ή λόγω συνεκφοράς γράφονται χωριστά (π.χ. εν τω μεταξύ).

3. Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει σύγχυση ως προς τη μορφολογική κατηγορία στην οποία ανήκει μία λέξη, π.χ. αν είναι επίρρημα ή ουσιαστικό. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει το "επικεφαλής" που πολλές φορές, αν και είναι επίρρημα, θεωρείται ουσιαστικό και ως αποτέλεσμα κλίνεται, π.χ. οι επικεφαλείς, των επικεφαλών (το οποίο είναι λάθος). Γι' αυτό το λόγο η ενωμένη γραφή θα πρέπει να αποφεύγεται. 

Ενδεικτική λίστα λέξεων για ενωμένη ή χωριστή γραφή  

Μία λέξη

απεναντίας, απέξω, απευθείας, αφού, διόλου, ενώ, εξάλλου, εντάξει, εντούτοις, καθεξής, καθόλου, προπαντός, προπάντων

Δύο ή περισσότερες λέξεις

διά μέσου, εν αγνοία, εν κατακλείδι, εν μέρει, εν λόγω, εν πάση περιπτώσει, εν προκειμένω, όλως διόλου, έως ότου

Διττογραφούνται

κατ' εξοχήν/κατεξοχήν, εξ ου/εξού, κατ' αρχάς/καταρχάς, κατ' αρχήν/καταρχήν, κατ'ευθείαν/κατευθείαν, παρ'όλο/παρόλο, παρ'ότι/παρότι.

Ροδαμάνθη Σοφικίτου, Φιλόλογος